Efendimiz(s.a.v) bir gün

Efendimiz bir gün Hz. Ali’ye sorar;
-Ey Ali !..Allah’ı seviyor musun ?
-Evet Ya Rasulallah.
-Ya Peygamberini seviyor musun?
-Evet Ya Rasulallah.
-Peki ya hanımını seviyor musun?
-Onu da seviyorum Ya Rasulallah.
-Peki ya çocuklarını ?
-Onları da seviyorum Ya Rasulallah.

Efendimiz tebessüm eder ve sorar:
-Ya Ali! Peki bi kalpte dört sevgiyi birden nasıl barındırıyorsun?

Hz.Ali bir an duraklar,cevap veremez:
-Ya Rasulallah,biraz mühlet ver düşüneyim,sonra cevap vereyim der.

-”Olur”der Efendimiz.

Hz.Ali’yi düşünceli bir hal alır.Onu böyle gören Fatıma validemiz:
-Ey Ali !Seni düşünceli gördüm,der.Seni düşündüren şey dünyalıksa o bize yakışmaz.Yok eğer ahiretlikse bana söyle birlikte düşünelim,der.

Hz.Ali Rasulullah’la arasında geçen konuşmayı anlatır.Hz.Fatıma:
-Ey Ali ben bunun cevabını sana söyliyim.Nasıl insan bedeninin sağ, sol,ön ve arka gibi yönleri varsa,kalpte öyledir.Git ve babacığıma de ki:

“Allah’ı aklım ve imanımla,Rasulunu ruhumla,zevcemi nefsimle,çocuklarımı şefkatimle seviyorum…”

Hz.Ali gider ve Efendimize bu şekilde bi açıklama yapar.Hz.Peygamber:

“Bu nübüvvet ağacının dalıdır.Vallahi o dal benim bi parçamdır.”der..